Een ritje in een mooie rode auto
Vandaag is dan eindelijk de grote dag aangebroken, de dag waar we allemaal zo naar hebben uitgekeken. De dag waarvoor wij zo ons best hebben gedaan om geld op te halen, en de dag waar zoveel moeite in gestoken is om de wensen van de ouderen in vervulling te laten gaan.
Om 9 uur ’s ochtends fietste ik van de Jumbo weg; ik moest nog even een bedankje in de vorm van een doos bonbons halen, voor de bestuurder van deze prachtige rode auto om de wens van Meneer van Wijk in vervulling te brengen.
Meneer van Wijk zou heel graag eens een rondritje maken in een echte rode Ferrari. Toen ik deze wens te horen kreeg, kwam er maar één familie in me op: Familie Arendsen. Ik heb 5 jaar lang bij een van de zonen in de klas gezeten, en wist van hun mooie bezitting af. Ik heb hem gelijk gebeld, en het antwoord op mijn vraag of ze voor een ochtendje naar Zwolle wilden komen, was: Ja, natuurlijk!
Om 10 uur zat ik rustig een kopje koffie met meneer van Wijk te drinken, tot we ineens herrie op het terrein hoorden; daar kwam de rode Ferrari aan, klaar om meneer van Wijk mee te nemen. Sinds het moment dat ik de hand heb geschud met meneer van Wijk, tot aan het moment dat hij dat geluid van deze auto hoorde, is de brede glimlach niet meer van zijn gezicht verdwenen, Jan had er heel veel zin in, en was aan het stralen van oor tot oor.
De twee mannen zijn een uurtje op stap geweest, en toen ze terug kwamen bij meneer thuis, trof ik een nog verbaasde, maar glunderende meneer aan, die nog steeds niet kon geloven wat hem deze ochtend allemaal is overkomen.. Meneer van Wijk heeft er erg van genoten, en dat was aan alles te zien.
Ik zeg dat deze wens geslaagd is!
